Namaste!

Lieve mensen,

Ik ben nu ongeveer 2 maanden in Nepal, het wordt tijd voor een update van wat ik hier allemaal doe. Het is tegenwoordig net zo normaal dat je een weblog bij houdt wanneer je in het buitenland bent als dat je je tandenborstel meeneemt op reis… Dus hier ga ik dan.

Ik begin met Kathmandu. Overweldigende stad! Het is groot, vies, fascinerend en iedereen rijdt hier als gekken rond. De oude stad is ongelooflijk mooi. Prachtige gebouwen met hele smalle straatjes en steegjes met allerlei winkeltjes die er al honderden jaren onaangestast bijstaan. Het ademt een middeleeuwse sfeer uit en het is echt fascinerend om gewoon een paar uur door al die steegjes te lopen en mensen bezig te zien hun waar uit te stallen, inkopen te doen en hun dagelijkse leven te leiden.

De eerste 10 dagen in Nepal ben ik met de andere vrijwilligers naar Chitwan National Park gegaan. Het ligt in het zuiden van Nepal en heeft een subtropisch klimaat. Ik heb daar van die typisch toeristische dingen gedaan zoals op een olifant gezeten, een jeep safari gedaan, tijdens het baden van de olifant op zijn rug proberen te blijven zitten (wat niet lukte..), foto's gemaakt van neushoorns (die op een gegeven moment wel heel dichtbij kwamen..), apen en krokodillen. Het is ongelooflijk hoe anders de natuur is in het zuiden van Nepal. Het land is klein maar de natuurlijke omgeving is enorm gevarieerd.

De plek waar ik de komende drie maanden verblijf is Pokhara. Het is omgeven met bergen en ligt aan een groot meer. Het is echt een oase van rust vergeleken Kathmandu en de temperatuur is ook een stuk aangenamer. Het begint nu echt warm te worden hier, wel prettig wanneer er nergens verwarming is!
Toen ik hier aankwam kreeg ik te horen dat het nog wintervakantie was op school. Ik had dus onverwacht 2 weken vrij voordat mijn werk op de tibetaanse school en in het weeshuis zou beginnen. Daarom besloten ik en Margot, de andere vrijwilliger met wie ik in Pokhara zit, een trekking te doen.
We begonnen onze trekking in een gammel vliegtuigje naar Jomsom, een plaatsje op ongeveer 3000 meter. Vanuit het vliegtuig hadden wij prachtig uitzicht over de Himalaya. Het vliegtuigje vloog soms verradelijk dicht bij de besneeuwde bergtoppen maar het uitzicht was fantastisch!
De eerste dagen van de trekking waren qua omgeving het mooist. We liepen in een soort maanlandschap. Het was er woestijnachtig en droog met weinig vegetatie. We liepen door tibetaanse dorpjes waar ook mensen wonen van tibetaanse herkomst. Het landschap had iets heel puurs en krachtigs, het was heerlijk om te lopen in een prachtige omgeving met gigantische bergen om je heen en de stilte van de natuur.
Na negen dagen waren wij terug in Pokhara. Ik rustte wat uit en ging mij voorbereiden op mijn eerste werkdag als juf op school….

De eerste dag op school was behoorlijk schrikken. Zonder enige uitleg of introductie werd ik voor de klas geplaatst. De kinderen zaten in kleine lokalen waar niet meer dan een schoolbord was en als je geluk had een krijtje. Veel kinderen hadden geen eigen tafeltje en zaten op elkaar gepropt. Er was geen lesmateriaal aanwezig en ik had geen enkel idee wat het niveau engels van de kinderen was. Toen ik vroeg wat zij gebruikten voor materiaal voor engels was het antwoord dat het lesboek in kwestie al besproken was en al helemaal behandeld... De moed zakte mij toen wel even in de schoenen. Na school ben ik meteen wat lesmateriaal gaan kopen om enige houvast te krijgen over hoe ik de komende tijd mijn engelse lessen ga vormgeven. De eerste week kwam ik moe thuis en lag ik regelmatig wakker met bezorgde gedachten over de volgende dag...!
Gelukkig heb ik nu mijn draai ruimschoots gevonden op school. Ik vul de lessen met het zingen van liedjes, begrijpend lezen, grammatica en spelletjes. De kinderen zijn echt superlief en heel snel enthousiast wanneer ik met nieuwe oefeningen aan kom zetten om hun engels wat te verbeteren. Klas 1 is echt mijn favouriete klas. De kindertjes zijn zo lief! Ik krijg bijna elke les tekeningen en kadootjes. Ook krijg ik van een jongetje briefjes in mijn zak toegestopt met teksten ‎"you're my best teacher miss sarah, I love you"…! Ik mag dat natuurlijk absoluut niet verder vertellen aan de andere kinderen, zegt hij tegelijkertijd dringend in mijn oor!

Na school heb ik een paar uurtjes voor mijzelf en dan ga ik eind van de middag naar het weeshuis. Daar speel ik met de kinderen en help ik met hun huiswerk. Het is heel fijn te zien hoe de kinderen genieten van je aandacht. Wanneer ik bij het weeshuis aankom, rennen zij naar mij toe en heb ik meteen drie kleintjes op mijn schoot! Heerlijk gevoel geeft dat!

Lieve allemaal, ik ga afsluiten met wat ik het afgelopen weekend heb gedaan. Ik ben op meditatie-cursus geweest in een tibetaans boeddhistisch centrum net buiten Pokhara. Wat een bijzondere en leerzame ervaring! Drie dagen lang meditatie, yoga, Dharma-teachings (leer van de Buddha), discussie en in de avond letterlijk stilte, dus niet praten! Nu proberen om elke dag te mediteren en mij verder te verdiepen in de boeddhistische leer. Wellicht ga ik over een paar weken weer het klooster in, maar dan in Lumbini, de geboorteplaats van de Buddha, wel een gepaste plek lijkt me!

Heel veel liefs

Sarah